28 Nisan 2014 Pazartesi

Unutulmayan Arkadaşlık

İncecik, narin bir şeydi. Yeni evine geldiği zaman önce yavaş yavaş etrafı seyretmiş kendini izleyen gözlere oda meraklı meraklı bakmıştı. Ara sıra onun ne yaptığına bakıyorlardı, o da utanıp ya da korkup sırtını dönüyordu. Günler geçtikte beraber yaşadığı iki yabancıya alışmıştı. Arada bir dışarı çıkıp, bol bol dolaşıp günün sonunda da tekrar evine geri dönüyordu. Bir işi yoktu, uyumak, gezmek dışında hee birde pek temiz değildi odasında her yer her yerdeydi. Ama zaten evi toplayan biri vardı bir de temizlikle uğraşacak değildi ya !
Görsel google'dan alınmıştır.

Günler ayları kovaladı, iki yabancı artık onun arkadaşı olmuştu, bazen usanmadan konuşurdu anlatırdı uzun uzun, iki arkadaşı artık sen de ne çok konuşuyorsun arkadaş ya diye serzenişte bulunmaya başlamışlardı. Ama onun pek umurumda değildi, oda onları dinliyordu bütün akşam, hem istediği kanalları da açmıyorlardı televizyonda. Biri siyaset programlarını pek bir severdi diğeri de sürekli PS4 de fifa oynuyordu. Hııııh pek kızlara göre değildi yani…
Mevsim değişikliklerini hiç sevmiyordu çünkü kesin hasta oluyordu. Nitekim öyle de oldu. Artık eski neşesi de pek yoktu. Daha az konuşur olmuştu, dışarı bile çıkacak hali yoktu, odasının bir köşesinde gün boyu uyuyordu zaten evde de yalnızdı. Belki yanında bir arkadaşı olsa depresyonundan çıkacak keyfi yerine gelecekti. Arkadaşları da aynı şeyi düşünmüş olacaklar ki bir gün bir ev arkadaşı daha aldılar yanlarına.
Bu sefer ki tam bıçkın bir delikanlıydı. Kocaman, siyah badem gözleri vardı, bir erkeğe rağmen gür kirpikleri vardı. Sesi de daha gür çıkıyordu bazen konuştuğunda makamlı bir şarkı söyler gibiydi…
Yeni ev arkadaşının gelişi bizimkinde az da olsa iyileşmeye neden oldu nede olsa canı da sıkılmıyordu, bol bol sohbet edecek biri vardı artık evde. Günler geçtikte aralarında bir elektriklenme de oldu, kimsenin görmediği küçük öpücükler veriyorlardı birbirlerine, hatta birbirlerini beslemeyi ve incelemeyi çok seviyorlardı.
Artık diğer 2 arkadaşlarından çok kendileri takılmaya başladılar, her yere beraber gidiyorlardı, gece geç saatlere kadar konuşuyorlar sonra da yan yana sokulup uyuyorlardı.

Aradan çok uzun zaman geçmedi belki 4-5 ay, hastalığı iyice arttı sarışın kızın. Artık öncesinden de kötüydü neredeyse hiç yemek yemiyor, gözünü bile açmıyordu. Arkadaşı olanların farkında olacak ki günün büyük bölümünü onun yanında geçiriyor kendi yemek yediriyordu. Artık delikanlıda dışarı pek çıkmaz olmuştu sadece üstünde ki uyuşukluk gitsin diye hemen 5 dk dolanıp geri evine geliyordu.

Kaç kez doktora da gittiler, ilaçlar aldılar ama zayıf cılız bir şeydi aynı bünyesi gibi. Çok fazla dayanamadı ve bir akşamüzeri bizim delikanlı arkadaşının cansız bedeni yanında sessizce bekledi. Artık daha fazla konuşma yoktu, eve gelen diğer arkadaşı gördüğü manzaranın yanında yıkıldı, ağlamaktan gözleri şişmişti, eve geldiği ilk günleri hatırladı nasılda mutluydular cıvıl cıvıl sohbet ediyorlardı beraber…
Diğer arkadaşları da işten eve gelince beraber evden çıkıp küçük dostlarını gömdüler. Arkadaşı cansız bedenine son kez bir öpücük kondurdu ve gecenin soğuğunda kazdıkları toprağın altına yavaşça yerleştirdiler... Günler geçtikte acının tazeliği kendini hatıralara, arada sırada hatırlanan şimdi olsaydı şöyle yapardı gibisinden muhabbetlere bıraktı…

Küçük de olsa bir canlının insan yaşamına kattığı anlam çok büyüktü. 
Her zaman hatırlanacak ve özlemle anılacaktı...

26 yorum :

  1. Ay sonuna doğru içim sızladı..
    Çok anlamlı olmuş...

    Çok çok öpüyorum seni :*

    YanıtlaSil
  2. ay bi an tosunum aklıma geldi gözlerim doldu
    bir dostu kaybet nedir bilirim gerçekten çok acı evden aileden biri gidiyor aynı öyle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) Hepimiz arkamızda birilerini bırakıp gideceğiz .. önemli olan beraber olduğumuz günleri dolu dolu geçirmek :*

      Sil
  3. Hazel ne güzel yazmışsın , giden kim olursa olsun geride kalan hatıraları yaşatmak ve onları hakettiği şekilde anmak onların ardından yapabileceğimiz en iyi şey herhalde sevgilerimle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayvan sevgisi çok başka oluyor... İstanbul'a evlenince yerleştim ailemden herkes Eskişehir'de eşimi sevmesem İstanbul'a hayatta gelmezdim önceleri evde yalnız olmak çok zor geldi sonra bana arkadaş olsun diye muhabbet kuşu aldık ama ömürleri çok kısa ne yazık ki ...

      Sil
  4. Evcil hayvanların ölümü sahibine çok acı veriyor. Bir keresinde fanusta beslediğimiz balık ölmüştü küçük oğlum saatlerce ağlamıştı... Sevgiler Hazelciğim..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benimde japonlarım olmuştu en fazla 2 şer hafta yaşadılar hep beyaz benekten öldüler üniversitede bende saatlerce ağlamıştım :) küçük olalım büyük olalım sanırım kayıplar hepimizi etkiliyor değil mi :)

      Sil
  5. Onlar zaten ailemizden biri oluyorlar.
    Yoklukları o kadar acı verici ve can yakıcı ki...
    Bunu özellikle hayvan besleyen herkes çok iyi anlayacaktır

    Yazıyı okurken benim de gözlerim doldu. Seneler önce kaybettiğim yakışıklı oğluşumu hatırladım.
    Şİmdi bahçemizde bir ağacın dibinde yatıyor.
    Her bahar çiçeklerle gülümsüyor bana "Ben buradayım, unutma beni" diye...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İtiraf edeyim bende ağladım yazarken :(
      Bizde ağaç dibine gömdük, öncekileri de ... ooff her defasında bir daha kuş muş istemiyorum diyorum ama güzellikleri beni benden alıyor :)
      İnternette okumuştum hayvanların ruhu olmuyormuş umarım öyle değildir beni izlediklerini dediğin gibi "Ben burdayım, unutma beni" demelerini yeğlerim...

      Sil
    2. Sanırım böyle düşünmek daha iyi hissettiriyor bize

      Sil
  6. Hazel'ciğim muhabbet kuşlarını ne kadar güzel anlatmışsın, kız ağlayacaktım zor tuttum kendimi:(((şimdi çok mutludur eminim onlar günahsız olduğundan kesin melek oluyorlardır....eline emeğine sağlık canım....
    sevgilerimle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben ağladım bile :(( şimdi yorum yazarken yine gözlerim doluyor... Arkadaşlar falan kuş işte üzülme bu kadar diyorlar ama işte anlayan anlıyor ....

      Sil
  7. Sevgi pitircigi duygulandirdin hepimizi. Ben kopegim oldugunde asla dedim yillarca ama kizim bir gun simdiki serserinin resmini gosterdi itiraz ettim ama uzatmadim ve aldik. Iyi ki almisiz yoksa eksik kaliyor hep bir tarafimiz. Bosver sen dogadaki her canlinin bir ruhu var. Sevgiyle kal.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. anneler dayanamaz bende küçükken okulun orada küçük sip siyah bir kedicik bulmuştum her yeri kir pas içindeydi eve götürmüştüm hatta annemin göğsüne bit yapışmıştı :)) ondan öncede hep kuşlarım oldu, kediciklerim ve tekrar kuşlarım hepsini çok sevdim onları hiç bir zaman unutmayacağım umarım onlarda beni sevmişlerdir :)))

      Sil
  8. Hazel, yazını okudum ve hemen yazayım dedim. Nerelerdesin? Ne güzel alışmıştım seni görmeye sıkça:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne iyi yaptınız, hoşg eldiniz :))
      Sabahtan beri "Sosyete pazarı durağı" nı açıyorum bir okumak kısmet olmadı ya ilk önce işte açtım kaçamak yapayım dedim toplantı çıktı, sonra öğleden sonra açtım sistem çöktü internet gitti, eve gelince açtım akşam çok yemek yemişim yatıp kaldım öyle :)) çarşambadan öbür çarşambaya kadarda seyahatte olacağım :)) ben en iyisi birazdan okuyayım :))

      Sil
  9. Ellerinize sağlık, güzel ve anlamlı olmuş. Bir çırpıda okunması daha bir keyifliydi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler küçük arkadaşımın anısına olsun istedim :(

      Sil
  10. Ne kadar güzel tanımlamışsan Yüregine saglık hazelcim:)

    YanıtlaSil
  11. Bizim de bir köpeğimiz var on yaşında. Kırk günlüktü bize geldiğinde, bazen oturup ne kadar ömrü kaldı diye hesap yapıp, üzülüyorum. Evin bir bireyi, çok zor. Bu düşünce aklıma geldikçe öteliyorum, kabullenmek istemiyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Muz nasıl sarartılır? yazınızın oradaki tatliş şey değil mi :))
      hayvanların büyüğü küçüğü hepsi güzel hepsi de bizlere birer hayat arkadaşı değil mi :))
      Kayıbın büyüğü küçüğü olmaz elbette ama kuşa göre daha çok zaman geçirdiğin bir canlı sonuçta sarılıp uyuyabiliyorsun bile :(

      Sil
    2. Evet o ve adı da Tatliş :)

      Sil
  12. ne kadar güzel yazmışsın içim sızladı okurken Allah minik canlarımıza uzun ömür versin çok zor gerçekten:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. küçük arkadaşlarımı çok özledim :( Allah hepsine uzun ömür versin, işkencesiz bir yaşam yaşatsın..

      Sil

Düşüncelerinize önem veriyor ve merak ediyorum.
Fikirlerinizi belirtmeden geçmeyin.
(Lütfen blog linkinizi yazıp gitmeyin)

Red Bow Tie